AMARANT voedsel van de toekomst ?

Amarant is behalve een mooi bloeiende plant, ook heel voedzaam.
Het bevat vele belangrijke voedingsstoffen, en een aantal specifieke gezonde stoffen die in de meeste andere planten veel minder voorkomen, zoals het onschatbare 'Spinoside', dat verwant is aan Apigenine (ul Haq 2004) - zie De Combipil - en Squaleen.
In Afrika en China wordt Amarant ook gebruikt als medicijn tegen een groot aantal kwalen.
De voedingsdeskundigen die spruitjes en broccoli op plaats 1 zetten, zijn zich waarschijnlijk nooit van Amarant bewust geweest.

Het is - naast algen - het 'voedsel van de toekomst', omdat het zelfs in zeer droge omstandigheden uitbundig groeit, en zeer geschikt lijkt om de alsmaar groeiende wereldbevolking te blijven voeden.

Er bestaan een groot aantal soorten (ongeveer 70), de meeste eetbaar - al zijn ze lang niet allemaal even lekker.
Veel landen in Afrika, Midden-Amerika en Azië kennen al millennia lang een culinaire traditie van Amarant.
De hele plant kan gegeten worden: bladen, wortels, zaden en bloemen.

De bladeren kunnen het best vergeleken worden met smaakvolle spinazie.
Ze bevatten wel meer calcium, ijzer en fosfor dan 'gewone' spinazie.
In China heet de groente 'Hinn Choy' (Yin Tsoi), in Nederland bekend als Chinese of wilde spinazie. Andere benamingen zijn Telugu, Tampala, Callaloo, Quelite (Zuid-Amerika), Bayam (Maleisië), Kulitis, Thetakura Pappu (India), Lenga (Kongo), Mchicha (Oost-Afrika) en EfoTete (West-Afrika).

Amarant produceert heel veel zaden, de zaadkolven kunnen wel een kilo zwaar zijn.
Van die zaden kan een voedzame (rijstachtige) maaltijd gemaakt worden, of er kunnen een soort koeken en snacks van gebakken worden.
Met name in Zuid Amerika worden Amarant zaden hiervoor gebruikt. In Mexico wordt er een soort popcorn van gemaakt.
Amarantzaden zijn veel gezonder dan andere 'graanachtigen'. Ze hebben een hoog gehalte aan het essentiële vetzuur Lysine, dat in granen nauwelijks voorkomt. Er zit 5 maal zo veel ijzer in dan in tarwe, en het bevat 3 maal zo veel vezels.
Ook kennen ze niet de nadelen van granen, zoals beschreven bij Brood.

Deze zaden zijn zeer olierijk, en uitstekend geschikt om een gezonde olie van te maken, die aangetoond heeft de vetstofwisseling en glucosehuishouding positief te beïnvloeden, en de bloeddruk te verlagen.

De wortels kunnen ook goed gegeten worden, al gebeurt dat veel minder (het meeste in Afrika). Ook de wortels groeien uitbundig. Het wortelstel van een Amarantplant kan zich over 2 vierkante meter uitstrekken.
Vergeleken met 'onze' wortels bevatten Amarantwortels meer belangrijke voedingsstoffen, en kan de voedingswaarde vergeleken worden met die van melk.

De bloemen worden gebruikt om hun rode kleurstof - om kleur te geven aan eten en drinken, vergelijkbaar met Saffraan (en als kleurstof bij lichaamsverzorging, vergelijkbaar met Henna).
Ook worden ze medicinaal gebruikt tegen hoofdpijn en koorts.

Een chemische variant ervan (E123) wordt gebruikt als kleurstof in voedingsmiddelen, maar die heeft niet de gezonde kwaliteiten van de natuurlijke.

Kortom: Amarant krijgt veel te weinig aandacht, en het wordt hoogste tijd om dit te veranderen.